Anulowanie przez Chiny ulg w podatku wywozowym od aluminium zszokowało światowy przemysł aluminiowy

Anulowanie przez Chiny ulg w podatku wywozowym od aluminium wstrząsnęło światowym przemysłem aluminiowym. Chińska produkcja aluminium stanowi 60% całkowitej światowej produkcji, a jej eksport stanowi 35%. Sieć przemysłu aluminiowego zużywa ogromne ilości energii elektrycznej. Chińskie wyroby aluminiowe zajmują ważną pozycję na rynku światowym, a Stany Zjednoczone są największym odbiorcą Chin. Zaostrzenie eksportu aluminium przez Chiny skłoni świat do ponownej oceny potencjału przemysłowego Chin.

Ministerstwo Finansów i Państwowa Administracja Podatkowa ogłosiły, że od 1 grudnia br. zniesiona zostanie ulga w podatku wywozowym na aluminium i inne produkty. Produkty aluminiowe, których to dotyczy, obejmują prawie główne profile aluminiowe, blachy aluminiowe, taśmy i folie, pręty aluminiowe i inne produkty aluminiowe.

Jak dotąd mój kraj jest niekwestionowanym absolutnym władcą światowego przemysłu aluminiowego. W 2023 r. chiński eksport aluminium osiągnął 5,287 mln ton, co stanowi około 35% całkowitego światowego handlu.

Jeśli chodzi o produkcję, absolutna przewaga Chin jest jeszcze bardziej przerażająca, gdzie produkcja aluminium pierwotnego stanowi 59% światowej produkcji, produkcja aluminium stanowi około 66%, aluminium elektrolityczne stanowi 60%, a aluminium do wytapiania stanowi prawie 60%.

Globalny krajobraz hutnictwa aluminium

Według statystyk United States Geological Survey (USGS) produkcja aluminium w Chinach w 2023 r. będzie dziesięciokrotnie większa niż w przypadku drugich w rankingu Indii, a łączna produkcja innych krajów na świecie stanowi zaledwie 70% produkcji Chin.

Jako niezwykle ważny surowiec podstawowy, produkty aluminiowe odgrywają kluczową rolę w budownictwie, transporcie kolejowym, samochodowym, kablowym i innych gałęziach przemysłu. Ze względu na super status chińskich produktów aluminiowych na świecie, kraje na całym świecie nie mogą ominąć Chin, jeśli korzystają z produktów aluminiowych.

Mimo że w ostatnich latach wobec mojego kraju wprowadzono różne środki handlowe, takie jak cła antydumpingowe, cła wyrównawcze i cła, Stany Zjednoczone są nadal największym na świecie nabywcą chińskich produktów aluminiowych i największym na świecie importerem materiałów aluminiowych.

Sieć przemysłu aluminiowego, zwłaszcza aluminium elektrolitycznego, to „pożerający energię kolos” z ogromnym apetytem, co poważnie ogranicza rozwój przemysłu aluminiowego w innych krajach i regionach. Biorąc pod uwagę wielkość eksportu materiałów aluminiowych w moim kraju w zeszłym roku, zużyto co najmniej 740 GW energii elektrycznej. Do końca września tego roku łączna moc zainstalowana energii fotowoltaicznej w moim kraju osiągnęła tę liczbę.

W wyniku konfliktów geopolitycznych i dążenia do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych przez kraje głównego nurtu na całym świecie, zasilanie jest niewystarczające, pojawił się kryzys energetyczny, a moc pozostawiona dla aluminium elektrolitycznego będzie się jedynie zmniejszać. Ograniczenie chińskiego eksportu aluminium będzie oznaczać dużą liczbę reakcji łańcuchowych dla krajów na całym świecie i późniejszą ponowną ocenę możliwości przemysłowych Chin.

Ze względu na dużą trudność rafinacji aluminium było metalem bardzo rzadkim już ponad sto lat temu. Aby pokazać swój wzniosły status, Napoleon III specjalnie wykonał koronę aluminiową i tylko on mógł używać ekskluzywnej zastawy aluminiowej, podczas gdy inni mogli używać wyłącznie złotej lub srebrnej zastawy stołowej.

Samo aluminium jest najobficiej występującym pierwiastkiem metalicznym w skorupie ziemskiej. Dopiero w 1889 roku austriacki naukowiec Bayer wynalazł metodę ekstrakcji tlenku glinu z boksytu, a następnie wynalazł metodę produkcji elektrolitycznej, co oficjalnie otworzyło preludium do industrializacji aluminium na dużą skalę. Obecnie prawie wszystkie firmy aluminiowe na świecie stosują „metodę Bayera”.

Wydajność wytapiania aluminium została znacznie poprawiona, ale wadą aluminium elektrolitycznego jest to, że zużywa ogromną energię elektryczną, co można nazwać „potworem połykającym moc”. Do wytopienia 1 tony aluminium elektrolitycznego potrzebny jest prąd stały o mocy 13 600 kW/h (prawie 14 000 stopni). Dawno, dawno temu mój kraj musiał zużywać ponad 7% swojej energii elektrycznej rocznie na produkcję aluminium elektrolitycznego, a było to tylko jedno ogniwo aluminium elektrolitycznego. Zużycie energii przez cały łańcuch przemysłowy byłoby bardzo ogromne.

Proporcja zużycia energii elektrycznej z aluminium elektrolitycznego w moim kraju do krajowego zużycia energii elektrycznej

W 2023 roku krajowa produkcja aluminium elektrolitycznego wyniesie 41,513 mln ton. Z tych obliczeń wynika, że zużycie energii wyniesie aż 564,6 miliarda kWh, co odpowiada 5646 GW. W zeszłym roku wolumen eksportu aluminium wyniósł 5,287 mln ton, a zużycie energii było bliskie 740 GW.

Należy wiedzieć, że pod koniec ubiegłego roku łączna moc zainstalowana instalacji fotowoltaicznych w moim kraju wynosiła niecałe 610 GW, a skumulowana moc globalna wyniosła 1546 GW. Do czerwca tego roku produkcja energii fotowoltaicznej w moim kraju osiągnęła 713,5 GW, a do końca września osiągnęła 770 GW, co oznacza, że sam chiński eksport aluminium wymaga do zasilania całej chińskiej energii fotowoltaicznej.

Statystyki dotyczące mocy zainstalowanej elektrowni fotowoltaicznych w Chinach w latach 2017–2023

Pod koniec ubiegłego roku łączna moc zainstalowana fotowoltaiki w Europie wzrosła do 263 GW, w Stanach Zjednoczonych do 162 GW, a w Indiach właśnie przekroczyła 60 GW. W przypadku oparcia się wyłącznie na czystej energii, takiej jak fotowoltaika, różnica jest ogromna.

Aluminium elektrolityczne to także przemysł wysokoemisyjny. Emisje dwutlenku węgla podczas procesu wytapiania stanowiły niegdyś około 5% całkowitej emisji dwutlenku węgla w moim kraju, ustępując jedynie stali i cementowi. Tak ogromna emisja dwutlenku węgla jest nie do zniesienia dla żadnego kraju dążącego do transformacji w kierunku zielonej energii.

W listopadzie 2018 r. Unia Europejska zaproponowała osiągnięcie neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 r. Od tego czasu dodatkowo ustaliła cel polegający na ograniczeniu emisji o 55% do 2030 r. (w porównaniu z 1990 r.) dla każdego kraju członkowskiego; Stany Zjednoczone planują do roku 2030 ograniczyć emisję gazów cieplarnianych do połowy 2005 r. i osiągnąć „zero emisji netto” do 2050 r.

Oczywiście cel ten może zostać powtórzony w związku z objęciem urzędu przez nowy rząd. Z tego powodu Indie, jako drugi co do wielkości producent aluminium na świecie, stały się trzecim co do wielkości emitentem dwutlenku węgla na świecie po Chinach i Stanach Zjednoczonych. Aby osiągnąć 500 GW czystej energii do 2030 r., Indie gorączkowo uruchamiają projekty fotowoltaiczne. W pierwszej połowie 2024 r. nowa moc zainstalowana instalacji fotowoltaicznych wyniosła 14,9 GW, co oznacza wzrost o 282% rok do roku, ustanawiając rekordowy poziom w tym samym okresie w historii.

A mój kraj jest największym na świecie krajem fotowoltaicznym, z absolutną przewagą w całym łańcuchu przemysłowym. 80% indyjskich modułów fotowoltaicznych opiera się na produkcji chińskiej. Według doniesień w ostateczności nawet druga co do wielkości grupa aluminiowa w Indiach, Hindalco, zaczęła planować wejście na rynek modułów fotowoltaicznych. Pod koniec ubiegłego roku firma planowała także zainwestować 8 miliardów rupii w budowę kolejnego zakładu produkującego folię akumulatorową.

Dlatego też ogłoszenie mojego kraju o zaostrzeniu eksportu aluminium zszokowało świat i zwróci większą uwagę na zdolność produkcyjną Chin w przemyśle, niezależnie od tego, czy chodzi o tradycyjne produkty przemysłowe, czy o nowe produkty energetyczne, takie jak fotowoltaika i energia wiatrowa.

Dzięki ogromnej przewadze skali chińskie produkty aluminiowe podbiły świat. Zwłaszcza Stany Zjednoczone, mimo że wprowadziły różne ograniczenia w handlu, nadal są największym odbiorcą chińskich wyrobów aluminiowych.

Już w 2018 r. Stany Zjednoczone rozpoczęły przegląd ceł 301 wobec Chin, obejmujący 33 podpozycje produktów aluminiowych; w październiku 2023 r. Departament Handlu USA ogłosił wstępne cło antydumpingowe w wysokości 167,16% na blachy ze zwykłego stopu aluminium pochodzące z Chin, cło antydumpingowe w wysokości 59,31% na chińskie profile aluminiowe oraz najwyższą stawkę antysubsydyjną na chińskie firmy zaangażowanych w sprawę osiągnęło 137,65%;

13 września tego roku Stany Zjednoczone zdecydowały o podwyższeniu stawki celnej na eksport z mojego kraju akumulatorów do pojazdów elektrycznych, kluczowych minerałów, stali, aluminium, masek i innych produktów do 25%.

Wraz z kolejnymi podwyżkami podatku, objęte są nim prawie wszystkie produkty aluminiowe. Można powiedzieć, że Stany Zjednoczone rozpoczęły wszechstronny i masowy „kompleksowy atak” na chińskie produkty aluminiowe. Jednak ze względu na skrajne uzależnienie Stanów Zjednoczonych od importu aluminium do 2023 r. Stany Zjednoczone nadal będą największym rynkiem eksportu produktów aluminiowych mojego kraju, z łącznym wolumenem eksportu wynoszącym 694 000 ton i wartością eksportu wynoszącą 3,79 miliarda dolarów.

Ze względu na ciągły wzrost popytu w takich branżach, jak lekkie samochody osobowe i transport kolejowy, Goldman Sachs spodziewa się, że w tym roku na światowym rynku aluminium wystąpi luka wynosząca 7,24 mln ton.

Jednakże ze względu na ograniczenia związane z celem dotyczącym zerowej emisji gazów cieplarnianych aluminium elektrolityczne w moim kraju osiągnęło pułap zdolności produkcyjnej spełniającej wymogi. Niektóre towarzystwa papierów wartościowych obliczyły, że granica zgodnej zdolności produkcyjnej aluminium elektrolitycznego wynosi 44,67 mln ton i nie ma zbyt wiele miejsca na ekspansję.

Zgodnie z przepisami poprzedniej akcji specjalnej różnych wydziałów mającej na celu oczyszczenie i naprawienie naruszeń przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących aluminium elektrolitycznego, wszystkie projekty obejmujące procesy elektrolityczne muszą uwzględniać wymianę pojemności aluminium elektrolitycznego, to znaczy „należy wymienić konstrukcję ogniw elektrolitycznych”.

Patrząc za granicę, po tym, jak Rosja zagrała w bombę królewską polegającą na „odcięciu gazu”, spółka Norweska Hydro podjęła decyzję o zamknięciu słowackiej huty aluminium, duża niemiecka firma zajmująca się walcowaniem aluminium Speira ogłosiła zmniejszenie o połowę mocy produkcyjnych swojej niemieckiej huty, a francuska spółka Dunkierka Aluminium, największa firma produkująca aluminium huty w Europie, stwierdził również, że zmniejszy produkcję o 22%.

Według niepełnych statystyk zagraniczne moce produkcyjne, które mają zostać zamknięte w latach 2022-2023, wyniosą 1,581 mln ton. W połączeniu z wpływem polityki podwójnego węgla i kwestiami energetycznymi istnieje duże prawdopodobieństwo dalszych cięć produkcji.

Wznowienie produkcji na aktywach zagranicznych w latach 2023–2025 (10 000 ton)

W rzeczywistości główną siłą nowych zagranicznych mocy produkcyjnych są w dalszym ciągu firmy chińskie. Huaqing Aluminium, Huayou Holdings, Nanshan Aluminium, Shandong Weiqiao/China Liqin i inne firmy zainwestowały i zbudowały moce produkcyjne do 6,05 mln ton, podczas gdy przedsiębiorstwa aluminiowe w innych krajach dodały jedynie 714 000 ton nowych mocy produkcyjnych i stoją w obliczu wielu niepewności .

Aby ominąć sankcje handlowe nałożone na Europę, Stany Zjednoczone i inne kraje, producenci aluminium w moim kraju również przyspieszyli produkcję za granicą, szczególnie w Indonezji, gdzie wdrożono wiele projektów. W połączeniu z odbiciem cen aluminium, krajowe koncerny aluminiowe osiągnęły niezwykłe wyniki. Nanshan Aluminium osiągnęło zysk netto w wysokości 3,49 miliarda juanów w pierwszych trzech kwartałach, co oznacza wzrost o 62,94% rok do roku; Chalco osiągnęło ogromny zysk w wysokości 9,017 miliardów juanów w pierwszych trzech kwartałach, co oznacza wzrost o 68,46% rok do roku; Firma China Hongqiao odnotowała w pierwszej połowie roku ogromny zysk w wysokości 9,155 miliarda juanów, co oznacza 2,7-krotny wzrost rok do roku.

Trendy cenowe aluminium na LME i SHFE

Obecnie same Chiny zajmują siedem miejsc w pierwszej piętnastce największych producentów aluminium elektrolitycznego na świecie, a mianowicie Chinalco, Hongqiao, Xinfa, State Power Investment, East Hope, Jiugang i Shenhuo, a ich produkcja stanowi 37% całkowitej światowej produkcji.

Ze względu na rosnące koszty różnych czynników, takich jak energia, Alcoa od 2022 r. nadal przynosi straty. Zamknęła także na stałe hutę aluminium Intalco w stanie Waszyngton, a jej produkcja wycofała się z pierwszej dziesiątki na świecie.

Kryzys firm aluminiowych w Stanach Zjednoczonych i Europie wskazuje, że uzależnienie Stanów Zjednoczonych od chińskich wyrobów aluminiowych będzie się pogłębiać.

Ogromna skala przemysłu wyrobów aluminiowych pozwala Chinom utrzymywać wystarczającą liczbę żetonów handlowych, z jednej strony współpracując z krajami południowymi, a z drugiej eksportując do krajów rozwiniętych.

Chińskie moce produkcyjne aluminium są wiodące na świecie, ale zasoby wydobycia są w dużym stopniu uzależnione od importu z zagranicy. Zasoby boksytu i tlenku glinu w moim kraju stanowią zaledwie 2% światowych zasobów. Obecnie około 70% boksytu wymaga importu.

Od drugiej połowy 2023 r. import boksytów do Chin będzie pochodził głównie z Gwinei

Światowe boksyty koncentrują się w Gwinei, Wietnamie, Australii, Brazylii, Indonezji i innych krajach i stanowią 65% światowych rezerw. Gwinea słynie szczególnie z wysokiej jakości zasobów boksytu występujących na dużą skalę. Jest to w ostatnich latach główne źródło światowych boksytów i największe źródło minerałów w moim kraju.

W październiku tego roku wielkość wydobycia Chinalco w Gwinei osiągnęła rekordowy poziom w ciągu jednego miesiąca, a ilość rudy wysłanej z powrotem do Chin osiągnęła najwyższy poziom w tym samym okresie w historii; Tianshan Aluminium oświadczyło niedawno, że projekt firmy dotyczący boksytu w Gwinei wszedł w fazę produkcji i wydobycia, a wkrótce zostanie wysłany do Chin, co w przyszłości znacznie obniży koszty surowców boksytowych.

Sądząc po rozmieszczeniu krajów pochodzenia boksytu importowanego z mojego kraju w ostatnich latach, zależność mojego kraju od Gwinei gwałtownie wzrosła. W ciągu pierwszych dziewięciu miesięcy tego roku 74,5% boksytów pochodziło z Gwinei, dzięki czemu zależność od Australii uległa znacznemu zmniejszeniu.

Kolejnym kluczowym krajem jest Indonezja. W czerwcu 2023 r. Indonezja wydała politykę zakazującą eksportu boksytu, wymagającą powiązania lokalnych zasobów z lokalnymi mocami produkcyjnymi tlenku glinu, realizacji projektów w kraju oraz tworzenia większej liczby miejsc pracy i dochodu narodowego. Dlatego też przedsiębiorstwa aluminiowe z mojego kraju bezpośrednio założyły fabryki w Indonezji, aby uzyskać dywidendy kosztowe wynikające z lokalnego, taniego boksytu.

Grupa Jinjiang zaplanowała produkcję 6 milionów ton tlenku glinu w Indonezji w 5 etapach, a pierwsza faza o wartości 1 miliona ton została oddana do użytku w kwietniu tego roku; Tianshan Aluminium, drugi co do wielkości producent tlenku glinu na świecie, realizuje projekt dotyczący tlenku glinu wynoszący 2 miliony ton, wpisany na listę indonezyjskiego krajowego projektu strategicznego; Nanshan Aluminium promuje także projekt ekspansji tlenku glinu o wartości 2 milionów ton i projekt dotyczący aluminium elektrolitycznego o wartości 250 000 ton; Shandong Innovation Group planuje także budowę w Indonezji projektu zakładającego produkcję tlenku glinu o mocy 2 milionów ton.

Koncentracja przedsiębiorstw zajmujących się aluminium elektrolitycznym (2022)

Napędzane przez chińskie przedsiębiorstwa zaawansowana technologia wytapiania i kompletne łańcuchy przemysłowe wkroczyły do Indonezji, tworząc wzorzec rozwoju, w którym w Indonezji produkowane są boksyt, tlenek glinu i aluminium elektrolityczne na wyższym szczeblu łańcucha dostaw, a krajowy nacisk kładziony jest na produkty wysokobarierowe o wysokiej wartości dodanej takie jak tablice lotnicze i tablice samochodowe.

Szacuje się, że dzięki pomocy Made in China moce produkcyjne Indonezji w zakresie tlenku glinu mogą przekroczyć w tym roku 50 milionów ton i oczekuje się, że wzrosną do 80 milionów ton do 2026 r., stając się głównym producentem tlenku glinu na świecie i strategicznym tyłem dla chińskich produktów aluminiowych średniego i niższego szczebla.

Obecnie rozwój gospodarczy krajów na całym świecie jest wyjątkowo niezrównoważony. Wiele krajów południowych dysponuje bogatymi zasobami wydobywczymi, lecz brakuje im technologii wydobycia, wytapiania i przetwarzania oraz potencjału rynkowego. Chiny łączą możliwości produkcyjne, zaawansowane technologie z zasobami krajów południowych dla obopólnych korzyści i wyników, w których wygrywają obie strony; z drugiej strony opiera się na swojej przeważającej przewadze podaży, aby zmusić kraje rozwinięte do zakupów.

Wzór światowego przemysłu aluminiowego jest najlepszym ucieleśnieniem tego modelu. Chiny jest jedynym krajem na świecie, w którym znajdują się wszelkiego rodzaju gałęzie przemysłu. Kompletność, zamożność i moc to charakterystyczne etykiety chińskiej produkcji przemysłowej, które rozbrzmiewają na całym świecie.

W porównaniu z kompleksowością i kompletnością ludzie na ogół nie zauważają, że to właśnie ogromna przewaga skali pozwala chińskim produktom przemysłowym, w tym podstawowym produktom przemysłowym, takim jak aluminium elektrolityczne, mieć wystarczającą przewagę cenową w porównaniu ze światowymi konkurentami. W czasie, gdy Europa i Stany Zjednoczone wzniosły bariery handlowe przeciwko Chinom, wartość wynikająca ze skali jest zabójcą chińskich produktów, które nadal rozprzestrzeniają się na całym świecie.

Bazując na ogromnej skali produkcji, Chiny mogą z jednej strony jednoczyć się i współpracować z krajami rozwijającymi się w celu zakupu surowców; z drugiej strony może wytwarzać wysokiej jakości i opłacalne produkty przemysłowe na potrzeby marketingu globalnego. Po stronie energetycznej ukształtowała ona zalety całego łańcucha przemysłu czystej energii, takiego jak fotowoltaika i energetyka wiatrowa, prowadząc do przodu globalną cywilizację przemysłową, a także podnosząc z boku bariery dla produkcji przemysłowej.

Nawet w obliczu globalnej transformacji niskoemisyjnej w zakresie energii inne kraje muszą kupować chińskie nowe produkty energetyczne.

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że w kontekście nasilonych globalnych zawirowań gospodarczych żaden kraj nie odważy się nie pomyśleć o konsekwencjach chińskich ograniczeń w eksporcie niektórych produktów przemysłowych. Począwszy od różnych produktów z metali ziem rzadkich i aluminium, świat będzie to lepiej rozumiał.